برام مهم نیست اگه حالت بده
اگه به توجه نیاز داری
اگه به یه گوش نیاز داری تا چرت و پرت‌هات رو توش پر کنی
یه نفر که وقتی میگی من خودکشی کردم، من عوض شدم، دیگه سرد شدم، ازش بدم میاد اما دوستش دارم، نمیتونم، قلبمو شکسته، میخوامش، فراموشش کردم... بهت بگه من تو رو میفهمم، خودمم همینطوری عم، به منم خیانت کرد، با منم کات کرد...
برام هیچ اهمیت فاکی ای نداره که توی کله‌ی پوکت چی میگذره
اگ یبار دیگه ببینم پست چس ناله گذاشتی ب خدا قسم برمیگردم میگم "تو که انقد مضخرف و به درد نخوری، تو که رو دستات پر خطه و فرش اتاقت غرق خونه، حداقل بمیر تا بگیم عه واقن مرد. دمش گرم، راحتمون کرد."
بس کنین دیگه، تو تلگرام، تو واتساپ، تو ایمیل، تو وب، تو اینستا، تو تیک تاک، تو توییتر
ماشالا از هیچی هم جا نمیمونید که
جمع کنین خودتونو بابا، همتون فاز دارک گرفتید چس ناله میاید پستای دوخطی بی معنی میزارید تایتلشم سه نقطه میزارید انگار خیلی خفنید، دویست تا هم فالوور بیکار تر از خودتون دارید ک میان زیر پستاتون فق پوکر میزارن. واقن معنیشو درک نمیکنم...
د عاخه لعنتیا مثلن خیلی هنر کردین زارت و زورت :| میزارین؟ مثلن ک چی؟ باشه فهمیدیم تو بی احساسی، تو سردی، تو خفنی، تو شاخی، اصن تو جات رو سر زرافه اون بالا بالاهاست
اون دهن خطی مسخرتو جمع کن بجاش یه جو حرف حساب بزن.
یه صفه کتاب بخون
یه نقاشی بکش
یکم خیال پردازی کن
حالا میرن درباره خودکشی و دوست پسر مجازی بعدیشون خیال پردازی میکنن با چنتا سناریو جدید برمیگردن مبنی بر اینکه "بخاطر عشقم ک ترکم کرد رگمو زدم"
برو گمشو تو اگه جرعت داشتی اونقدر عمیق میزدی که دیگه نتونی تایپ کنی
اونقد عمیق که در عرض ده دقیقه انقد ازت خون بره که بیهوش شی
عاره، به این میگن خودکشی. نه بوق و کرنایی ک شما دربارش پست میزارید.
یکم ب فکر بقیه باشید، کسایی ک با خوندن این پستای حال بهم زنتون گوه میخوره تو روزشون.
نمیگم خودم خیلی خوبم، خودمم پستای دارک داشتم، اما صرفن برای نوشتن احساساتم و نشون دادن یه گوشه از هنر نوشتن عمیق و حقایق دردناک بوده.
جمع کنین خودتونو. تا کی میخواید دروغ بگید؟ به خودتون، به ما، به بچه‌های چهارده ساله‌ای که با خوندن پستای احمقانه‌ی شما واقعن ب فکر خودکشی میوفتن و فکر میکنن کار خفنیه.
